ehtiraslı — sif. 1. Coşqun, həyəcanlı. Ehtiraslı nitq. Ehtiraslı mübahisə. // Bir şeyin dəlicəsinə aludəsi, həvəskarı, vurğunu olan. Ehtiraslı ovçu. Ehtiraslı oyunçu. Ehtiraslı futbol azarkeşləri. – Məmun ehtiraslı mütaliəçi idi. Çox oxuyurdu və gözlərini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
odlu — sif. 1. Odu olan; yanar, alovlu, közərən. Odlu ocaq. – Çox zaman qurduğum tələ dəki quşlar yerinə gözlərimə anamın dəhşətlə təsvir etdiyi əllərində odlu kösövlər olan inkirminkirlər görünürdü. M. İ.. Səbzəlinin dodaqlarından papirosun odlu qoru… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
azərgun — f. 1) odlu, alovlu; 2) m. atəşin, coşqun, qızğın, ehtiraslı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
cəzbə — ə. 1) məsafə; 2) eşq, təəşşüq; 3) ehtiraslı arzu, həvəs; 4) cazibədarlıq, məlahətlilik; 5) cuşa gəlmə, coşma, vəcdə gəlmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
acgöz(lü) — sif. Tamahkar, heç şeydən gözü doymayan. Acgöz adam. Acgöz pişik. – Acgöz mədənçilər quyu qazıldıqca yanlarını bərkitmədiklərindən çox zaman quyu uçur, qazmaçılar altında qalır(dı). A. Ş.. // İs. mənasında. Acgözün qarnı doymaz. // Ehtiraslı,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alovgözlü — sif. Gözlərindən alov saçan, qızğın, ehtiraslı. // Məc. mənada. Mən gu rultu qoparmağı ilk öncə; Alovgözlü şimşəklərdən öyrəndim. M. Müş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alovlu — sif. 1. Şiddətlə yanan, parlayan, alov çıxan. 2. məc. tənt. Hərarətli, atəşin, ehtiraslı, coşqun. Alovlu salamlar. Alovlu nitq. Alovlu sözlər. Alovlu baxışlar. // Hiddətdən qıpqırmızı olmuş. Bu halda <Toğrulun> alovlu gözləri Rəşid kişinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atəşin — sif. <fars.> Odlu, od kimi isti. Qan yaş töküb yanında gəzər atəşin kəbab; Məşuqə bənzər atəşü aşiq kəbab ona. F.. // məc. Qızğın, hərarətli, ehtiraslı. Atəşin salam. – Natiq atəşin bir nitq söylədi. M. S. O.. Dinləyin yanğılı sədalərini;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
atəşli — sif. 1. Hərarətli, odlu, qızğın, alovlu. // məc. Çox təsirli. 2. məc. Coşqun, ehtiraslı, dəliqanlı. <Şeyda:> <Gavə> atəşli bir qəlblə inqilab başladı, öylə xunxar məğrur bir hökmdarın <Zöhhakın> taxtını başına çevirdi. H. C.. Bu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
coşqun — sif. 1. Coşmuş halda olan; qızışmış. 2. Bütün gücü, şiddəti ilə təzahür edən; güclü, gur, şiddətli; təlatümlü. Coşqun sel. – Saz o qədər məharətlə çalınırdı ki, nəğmə coşqun sular kimi axıb yayılırdı. A. Ş.. Coşqun Xəzər oynar ayaqlarında; İşıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
daşqın — 1. is. Sahildən çıxan çay və ya dəniz suyunun qurunu, ətrafı basması; sel. Güclü yağışlardan sonra çayda daşqın əmələ gəlir. 2. sif. Yatağından kənara çıxan, ətrafı basan; daşmış. Şux səslərlə dolu isti yuvalar; Daşqın çaylar, durğun göllər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
